Wycieczka objazdowa po Białorusi

DZIEŃ PIĄTY

 

 

 

 

 
 
Piątego dnia wycieczki ruszamy w odwiedziny do Radziwiłłów. Najpierw za cel bierzemy pałac w Nieświeżu.
   W 1582 marszałek wielki litewski Mikołaj Krzysztof Radziwiłł na ruinach dawnych fortyfikacji rozpoczął budowę monumentalnego renesansowo-barokowego zamku na planie kwadratu, projektu Jana Marii Bernardoniego. Budowla została ukończona w 1604, z wyjątkiem galerii, które dobudowano pół wieku później. Na jej 4 narożnikach zbudowano ośmiokątne wieże. Zespół pałacowy był przebudowywany i odbudowywany wiele razy na przestrzeni wieków – w stylu baroku, klasycyzmu, neogotyku.
 
   
   
   
     
       Po zakończeniu II wojny światowej Radziwiłłowie i inni Polacy z Kresów Wschodnich zostali wygnani z ziemi ojczystej. Nieśwież został wcielony do Białorusi, władze białoruskie przekształciły wspaniałą rezydencję Radziwiłłów w sanatorium. Zamek był sukcesywnie ograbiany i niszczony (podobnie poczyniono z wielowiekowym parkiem), z dawnych wspaniałości sztuki europejskiej i bogatego wystroju wewnętrznego zostało zaledwie kilka pieców i kominków, oraz gdzieniegdzie „strzępy” przedwojennego parkietu.  
     
   
   
   
   
   
     
     W 1994 r. zespół zamkowy został uznany za narodowy pomnik historii i kultury przez władze białoruskie. W 1997 roku rozpoczęto restaurację zamku. W 2001 r. zespół zamkowy został przekazany Narodowemu Muzeum-Rezerwatowi Historyczno-Kulturalnemu Nieśwież. W 2002 r. z powodu karygodnych zaniedbań najwyższe piętro budynku zostało zniszczone przez pożar. W 2004 roku przebudowano także zwieńczenie wieży według wyglądu z XVII wieku, niepasujące do stylu zamku. W 2012 roku przywrócono poprzedni hełm wieży. W 2005 r. dzięki wielkim wysiłkom i inicjatywie m.in. Polaków, architektoniczny, rezydencjalny i kulturalny zespół rodu Radziwiłłów został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jednak mimo tego profanacja obiektu nie ustała. Rekonstrukcja zamku pociągnęła za sobą wiele ostrych krytyk ze względu na nieuzasadnione prace i dopuszczenie do zniszczeń. W marcu 2008 r. podczas prac renowacyjnych Białorusini wyburzyli część zamku - zniszczona została jedna z galerii łączących główny korpus pałacowy ze skrzydłem bocznym zamku. Zamek otwarto dla zwiedzających 21 lipca 2012 roku. Pierwszym zwiedzającym zamek był prezydent Białorusi Aleksander Łukaszenko. Obecni byli też członkowie rodu Radziwiłłów.
 
   
     
  Selfik w takim lustrze wygląda znacznie lepiej niż w łazience.....  
     
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
     
  Przy pałacu znajduje się park o powierzchni ponad 1 km2.

Przy pałacu znajduje się Kościół Bożego Ciała. Jeden z pierwszych jezuickich i barokowych kościołów w Rzeczypospolitej, wzniesiony w latach 1587–1593 jako fundacja ks. Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła (Sierotki) według projektu architekta-zakonnika z Włoch Jana Marii Bernardoniego na wzór rzymskiego kościoła Il Gesù. W podziemiach fary znajduje się sklepiona krypta, w której spoczywają zwłoki ponad 100 przedstawicieli rodu ks. Radziwiłłów, najczęściej w trumnach brzozowych zamkniętych plombami z radziwiłłowskim herbem. 		 
     
   
   
   
   
   
     
  Kościół niestety zamknięty a z zewnątrz obstawiony rusztowaniami z powodu remontu, więc obejrzeliśmy go dość powierzchownie.
Zrobiliśmy zakupy na straganach z rękodziełem, zapakowaliśmy się do autokaru i ruszyliśmy dalej. Następnymi włościami Radziwiłłów, które zamierzaliśmy odwiedzić, był zamek w Mirze.		  
     
   
     
  Budowę zamku rozpoczął na przełomie XV i XVI wieku, w stylu gotyckim starosta brzeski i kowieński Jerzy Illinicz. Około 1568 mirski zamek na mocy testamentu wnuka Jerzego Illinicza przeszedł w ręce książąt Radziwiłłów, którzy przebudowali go w stylu renesansowym. Zamek został zniszczony przez Szwedów w 1706. Odbudowany stał się rezydencją m.in. wojewody wileńskiego Karola Stanisława Radziwiłła. W końcu XIX wieku budowla została ponownie odnowiona i zamieszkana. W 1813 po śmierci Dominika Radziwiłła zamek został przekazany jego córce Stefanii i jej mężowi Ludwigowi zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg, a następnie w ręce ich córki Marii, która poślubiła księcia Chlodwiga Hohenlohe-Schillingfurst. Maurice Hohenlohe-Schillingfurst sprzedał zamek w 1895 Mikołajowi Światopełk-Mirskiemu. Rodzina Światopełk-Mirskich miała w posiadaniu zespół obiektów do 1939 r.
W 2000 roku zamek został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO, w związku z czym zaczęto jego rewaloryzację i odbudowę. Przy tej okazji z trzech stron zamku zrekonstruowano ziemne fortyfikacje bastionowe. 		 
     
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
     
  Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko", obraz prawdopodobnie pędzla S.A. Mirysa. Dlaczego miał przydomek "Rybeńko"? Otóż kompletnie nie miał pamięci do imion żeńskich, więc do wszystkich pań zwracał się per "Rybeńko".  
     
   
     
Karol Stanisław „Panie Kochanku” Radziwiłł. Ten dla odmiany miał takie ulubione powiedzonko.....
     
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
     
  Fantastyczne miejsce. Piękny, imponujący zamek. Wspaniała przewodniczka, która mówiła po rosyjsku  z tak świetną dykcją, że rozumieliśmy każde słowo.
Pod zamkiem na straganie z napisem "domasznaja rabota" zaopatrzyliśmy się w jedzenie na drogę - pyszne buły nadziewane kapustą i słodkie bułeczki z różnościami. Przed nami długa droga do Brześcia, a zapasy z domu już wyjedzone.

Do Brześcia dojeżdżamy wieczorem - w dodatku obiadokolacja jest jakieś 3 km od hotelu - dolecieć trzeba na piechotę, a pilot co chwilę musi pytać miejscowych o drogę. Na szczęście dali dużo i smacznego, a jeszcze potem w hallu hotelowym zrobiliśmy małą integrację nad paroma flaszkami. A potem spać.		  
     
     
  DALEJ